Rozwój terapii laserowej niskiego poziomu
Die Low-Level-Lasertherapie (LLLT) hat ihre Wurzeln in den 1960er Jahren, als der ungarische Wissenschaftler Endre Mester erstmals die heilenden Effekte von niedrig dosiertem Laserlicht entdeckte. Mester bemerkte, dass Laserlicht bei Mäusen das Haarwachstum und die Wundheilung förderte, was den Grundstein für die Entwicklung dieser Therapie legte. In den folgenden Jahrzehnten wurden die Einsatzmöglichkeiten von LLLT in verschiedenen medizinischen Bereichen erforscht, insbesondere in der Schmerztherapie, der Dermatologie und der Rehabilitation. Mit der Weiterentwicklung der Lasertechnologie und der zunehmenden Evidenz für die Wirksamkeit dieser Methode wurde LLLT in den 1980er und 1990er Jahren zunehmend in klinischen Anwendungen etabliert. Heute ist LLLT eine anerkannte Behandlungsmethode zur Förderung der Wundheilung, Schmerzreduktion und Entzündungshemmung und wird weltweit in vielen medizinischen Disziplinen eingesetzt.
Które rany korzystają z LLLT?
Laseroterapia niskopoziomowa (LLLT) oferuje liczne korzyści w leczeniu zanieczyszczonych ran w obszarach ciała narażonych na obciążenia mechaniczne, takich jak fałd pośladkowy nad kością ogonową i w okolicy odbytu, gdzie często występują zaburzenia gojenia się ran. LLLT ma szczególnie pozytywny wpływ na przewlekłe rany spowodowane słabym krążeniem, takie jak te spowodowane zaburzeniami żylnymi lub cukrzycą. Poprawia mikrokrążenie, co sprzyja dostarczaniu tlenu i składników odżywczych do tkanki, co sprzyja szybszemu gojeniu. LLLT ma również działanie przeciwzapalne, zmniejszając produkcję mediatorów prozapalnych, a tym samym wspomagając gojenie.
Ponadto LLLT stymuluje metabolizm energetyczny komórek, w szczególności poprzez aktywację mitochondriów, co prowadzi do zwiększenia produkcji ATP. Wspomaga to regenerację komórek i przyspiesza proces gojenia.
Dalsze badania pokazują, że LLLT może również zmniejszyć ból w takich ranach i promować ogólną regenerację tkanek, co czyni ją cennym dodatkiem w leczeniu problematycznych ran w trudno dostępnych i narażonych na stres obszarach ciała
